Un repoludo gaiteiro

         RE

    Un repoludo gaiteiro
    de pano sedán vestido,
    como un príncipe cumprido,
    cariñoso e falangueiro,
    entre os mozos o primeiro
    e nas ciudade sen par,
    tiña costume en cantar
    aló pola mañanciña

          Estri.
        SOL           RE
    Con esta miña gaitiña
       LA               RE
    ás nenas hei de engañar.(Bis)
    RE LA  RE      SOL   RE   LA    RE  SOL  RE  LA   RE
    LA LA LA LA LA la…………….............................LA

    RE
    Sempre pola vila entraba
          SOL        RE
    con aquel de señorío
    RE
    sempre con puxante brío
          SOL          RE
    co tambor se acompasaba
        SOL
    e se na gaita sopraba
        LA          RE
    era tan dóce soprar
    SOL       LA         RE
    que ben fixera en cantar
    SOL   LA       RE
    aló pola mañanciña

            Estri.

      ( Apartir de aquí es toda igual)


    Todas por el reloucaban,
    todas por el se morrían,
    se o tiñan cerca sorrían,
    se o tiñan lonxe choraban;
    mal pecado  non coidaban
    que n’aquel seu frolear
    tiña costume en cantar
    aló pola mañanciña

          Estri.

    Camiño da romaría
    debaixo dunha figueira,
    cánta meniña solteira
    quérote lle repetía
    y el coa gaita respondía
    por a todas embaucar,
    pois ben fixera en cantar
    aló pola mañanciña

           Estr.
.

    Nas festas, cánto contento
    canta risa das fiadas
    todas, todas namoradas
    deranlle o seu pensamento
    e el que de amores sedento
    quixo a todas engañar
    cando as viu despois chorar
    cantaba nas mañanciñas
       SOL           RE
    Non sexan elas toliñas
       LA              RE
    non veñan ao meu tocar(Bis)

                        Quizás la letra no sea del todo correcta

.
                                jomecho@gmail.com