Un repoludo gaiteiro
Amancio Prada

Un repoludo gaiteiro
de pano sedán vestido,
como un príncipe cumprido,
cariñoso e falangueiro,
entre os mozos o primeiro
e nas ciudade sen par,
tiña costume en cantar
aló pola mañanciña
Estri.
Con esta miña gaitiña
ás nenas hei de engañar.(Bis)
Sempre pola vila entraba
con aquel de señorío
sempre con puxante brío
co tambor se acompasaba
e se na gaita sopraba
era tan dóce soprar
que ben fixera en cantar
aló pola mañanciña
Estri.
( Apartir de aquí es toda igual)
Todas por el reloucaban,
todas por el se morrían,
se o tiñan cerca sorrían,
se o tiñan lonxe choraban;
mal pecado non coidaban
que n’aquel seu frolear
tiña costume en cantar
aló pola mañanciña
Estri.
Camiño da romaría
debaixo dunha figueira,
cánta meniña solteira
quérote lle repetía
y el coa gaita respondía
por a todas embaucar,
pois ben fixera en cantar
aló pola mañanciña
Estr.
.
Nas festas, cánto contento
canta risa das fiadas
todas, todas namoradas
deranlle o seu pensamento
e el que de amores sedento
quixo a todas engañar
cando as viu despois chorar
cantaba nas mañanciñas
Non sexan elas toliñas
non veñan ao meu tocar(Bis)
Quizás la letra no sea del todo correcta
.
jomecho@gmail.com