Cántiga de neno da tenda
Amancio Prada

Bos aires ten unha gaita
sobre do Río da Prata
que a toca o vento do norde
coa súa gris boca mollada.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Aló, na rúa Esmeralda,
basoira que te basoira
polvo déstantes e caixas.
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón!
Ao longo das rúas infindas
os galegos paseiaban
soñando un val imposíbel
na verde riba da pampa.
¡Triste Ramón de Sismundi!
Sinteu a muiñeira d’agoa
mentres sete bois de lúa
pacían na súa lembranza.
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón!
Foise pra veira do río,
veira do Río da Prata
Sauces e cabalos núos
creban o vidro das ágoas.
Non atopou o xemido
malencónico da gaita,
non viu o inmenso gaiteiro
coa frolida dálas:
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón!
Triste Ramón de Sismundi,
veira do Río da Prata,
viu na tarde amortecida
bermello muro de lama.
Bos aires ten unha gaita
sobre do Río da Prata
que a toca o vento do norde
coa súa gris boca mollada.
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón de Sismundi!
¡Triste Ramón!
¡Triste Ramón!
Letra: Federico García Lorca (5/6/1898-18/8/1936), Padrón 1916
Sugerencias y correcciones:
santifernandezmolina@gmail.com